Ziemia Caelum

Ali Baba przychodzi z maluchem i koniem w nadziei, że znajdzie się jakiś chleb dla dziecka, według porady elfki zamoczyłaby go w wodzie i miękki podała maluchowi. Pech niestety. Gdy zaglądnęła do pomieszczenia widać było tylko świecące pustką wysprzątane półki. Zrobiło się jej żal, a łzy same napływały do jej oczu. Wychodzi z drzwi i opiera się plecami o ścianę budynku. Sunie po nich z wolna siadając na ziemi. Rozpłakała się.
Ostateczność wyglądała niemiło. Trzeba teraz szukać: krowy, kozy, źrebnej klaczy czy szczennej wilczycy. A najgorsze - to same poszukiwanie...
Eaz w geście współczucia pochyla łeb nad dziewczyną i ociera się o jej ramię, by powiedzieć Spokojnie, wszystko będzie dobrze. Ali słyszy to, przecież porozumiewa się telepatycznie.
- Eaz... - wzdycha - wiem, że będzie dobrze, ale kiedy?
Koń patrzy na elfkę i daje jej do zrozumienia:
Jak będziesz tu tak siedzieć i się rozczulać, to na pewno nic nie znajdziesz... - zwierzę mówi nieco ironicznie i również tak samo patrzy teraz na elfkę.
Ali nabiera wdech i rzecze:
- Masz rację - ociera łzy. - Idziemy! - mówi z zapałem.
Eaz odsunął się, aby dziewczyna mogła swobodnie, trzymając dziecko, wstać. Kiedy Ali prowadzi, Eaz rusza szybszym stępem wesoło i dynamicznie machając głową i ogonem.

-->

Ostatnio edytowany przez Ali Baba (2013-06-22 22:59:45)

Daedalus wtargnął do pomieszczenia, które służyło jako Spiżarnia. Rozejrzał się, myślał, że będzie to gorzej wyglądać, lecz jest nawet dobrze. Odłożył kawałki mięsa zawinięte w duże liście na półkę po czym powiedział sam do siebie: - To musi starczyć na tą chwilę... I wyszedł.

Caelum może zaczęło się rozwijać, za to spiżarnia ciągle świeciła pustkami. Do środka wkroczył głodny na śmierć Melazutam. Od długiej podróży, nie miał wiele w ustach, zabijała go chęć mięsa i gdyby nie znalazł spiżarni, może i stałby się kanibalem, a jego ofiarami byliby niewinni przechodni. Niepostrzeżenie wkraczając do środka, już podczas pierwszych kroków wyczuł zapach mięsa, może nie było ono aż tak świeże, ale uszło. Było to do niego niepodobne, ale błyskawicznie znalazł się przy nim i szybko zaczął pałaszować. Może i surowe, może nie przyprawione, Melazutam odbył długą drogę do Caelumu pieszo i źle wyliczył, ile pokarmu musi ze sobą zabrać. Już w połowie drogi, zaczęło mu go brakować. Ważna misja do wykonania a on... On nic nie robi, tylko wsuwa półzgnite mięso! Gdy głód ustąpił, a on zjadł dużą część zapasów, położył się na ziemi. Czuł się dobrze, bez tego okropnego poczucia głodu. Teraz, pozostało tylko znaleźć picie, ale tak bardzo go nie potrzebował, po drodze nabierał wody z wielu rzek czy jezior. Na zwierzyne jednak nie natrafił. Może przyćmił jego zmysły cel grabieży.