Ziemia Caelum

Wiatr rozwiewał jej błękitne włosy gdy wjechała na Primerze do portu.  Mały już dawno zasnął, widocznie męczyła go jazda na końskim grzbiecie. Sunako uśmiechnęła się do siebie. Ciekawe, co miał do powiedzenia na ten temat Primer, który ciągle woził Baldura?
Właśnie, Baldur! Elfka rozglądała się na wszystkie strony. Ale nigdzie go nie było. Zaczęła się denerwować. Co on sobie myśli? Wysyła jakieś liściki i każe mi przyjść w jakieś dziwne miejsca! , pomyślała wściekła. Od morza wiał zimny wiatr. Mały w koszyku mógł się przecież przeziębić. Ale jego widocznie to nie obchodziło. Była na niego zła.
Zeskoczyła z Primera tuż pod latarnią i zaczęła się rozglądać za swoim ukochanym.

Patrzyła zaskoczona na tubylca, ale wzięła od niego pudło z suknią wchodząc do środka. Nie chciała, zostawać tutaj dłużej, ponieważ nad morzem było chłodno, a mały mógł się przeziębić. W środku było ciemno, więc nie mogła się przyjrzeć sukni, która, jak się domyślała, była od Baldura. Zdjęła swoją suknię i halkę i założyła suknię od ukochanego na nagie ciało. Czuła, że jest z delikatnego materiału. Rozplotła warkocz. Błękitne włosy zaczęły się kręcić. Przeczesała je palcami. Chciała wyglądać jak najładniej dla niego. Przed wyjściem założyła płaszcz. Nie chciała wiedzieć jak wygląda suknia. Wolała, żeby to była niespodzianka dla niej samej. Schowała swoje ubrania do torby przy siodle Baldura, podeszła do tubylcy i wzięła od niego list. Teraz wiedziała, że Baldur coś kombinuje! Rozłożyła go i zaczęła czytać.

Sunako uśmiechnęła się. Na początku myślała, że chodzi o ścieżkę, bo tam przecież się poznali, ale zaczęła czytać dalej.
Dwie dusze tam zbłądziły,
I im przeszkodziły.
Airi i Nazael! Czy to nie oni im przeszkodzili kiedy mięli się kochać po raz pierwszy? Nad jeziorem... Jej policzki oblał słodki rumieniec na wspomnienia tamtych chwil nad jeziorem, a potem w jej sypialni. Uśmiechnęła sie do tubylca, otuliła lepiej płaszczem siebie i dziecko śpiące w koszyku. Wskoczyła na Primera, choć w tej sukience było to trochę trudne. Po chwili wyjechali z portu. Kierowała się nad jezioro. Podobało jej się coraz bardziej, to, co Baldur przygotował. Nawet nie była na niego zła. Już nie.

Ostatnio edytowany przez Sunako (2013-07-03 18:19:51)

Skierowała się w stronę portu i miała racje znalazła tam wielu podejrzanych typków,tylko który to Markus?
-Artill rozdzielmy się.-popatrzyła w jego zielone oczy.
Minęło kilka sekund, a ona pobiegła przed siebie. Zapytała kilka osób czy go znają,potem zastanawiała się czy to był dobry pomysł,ale ona nie miała czasu an racjonalne myślenie. W końcu Nocturn zawył,ludzie przestraszyli się że w mieście jest wilk,a Neko wiedziała już co ma robić.
Pewien mężczyzna.. To może być on ? Nie miała czasu na myślenie po prostu do niego pobiegła.
-Markus ?-popatrzyła na oczy nieznajomego mając w myślach że goni ją czas jak krwiożerczy potwór.
-....Kylar bądź blisko proszę.......-pierwsza myśl.
On jej tylko kiwnął głową a ona dała mu list biegnąc w stronę uliczki. Tam znalazła mężczyznę,wyglądającego na zabójcę,ale początkującego.
-Doręczyłam list tak jak kazałeś. Teraz muszę z tobą coś załatwić.
Nocturn przybiegł i wystraszył dzieci,tym samym je ratując,a Neko groźnie patrzyła na zabójcę.

Ostatnio edytowany przez Shiawase Neko (2013-08-10 14:33:37)

-Hahahaha,mówił Ci ktoś że jesteś zabawny ? Wiesz w ogóle kim jest mój ojciec?! Czy ty co kolwiek wiesz?!- mówiła gniewnie w jego stronę.
Wystarczyło jej kilka sekund by się mu dokładniej przyjrzeć,wyciągnęła dwa miecze.
-Licz na szczęście żeby nie przyszli tutaj strażnicy. Ja ...Nigdzie się nie ruszam. Chcesz,zabij mnie.Powodzenia!-dodała.
Nigdy nie brakowało jej odwagi,głupoty także...Czekała....

-Hahahaha,jestem posłańcem to wiesz a takim jak mi nie brak odwagi. Ty?! Jak dla mnie jesteś zerem,zwykły skrytobójca. Kpie z niebezpieczeństwa-warknęła z lekkim uśmieszkiem do niego.
Popatrzyła na swoją ranę i skrzywiła twarz rzucając wzrok  w stronę nieznajomego.
Był szybki,ale miał słabe ciosy,czuła to jak ją zranił, to dawało jej przewagę. Była silna,ale wiedziała że teraz jej się to nie przyda,tak samo gniew. Jego prowokacja była dość słaba,tak samo jak on,ale....
Szybko się odwróciła zaczęła bić z całej swojej siły,nie miał szans by blokować siłę dwóch mieczy, sztyletami. Mógł tylko unikać jej ciosów...

Przepychał się między ludźmi szukając zabójcy, do którego zaadresowany był tajemniczy list. Z ponurą miną myślał nad tym co mu powie gdy do wreszcie znajdzie pośród posępnego, portowego zgiełku.
Ja Ci pomoge.
Tylko nie Ty..
Ekhem.. Spróbuj tak: "Witaj. Widzę, że kolega po fachu.. Moje umiejętności nabyte wśród wróżbitów mówią mi, że masz na imię Markus. Chodż, mam dla Ciebie list. Co się tak patrzysz? Pamiętaj, jeden fach. Wiem co się święci i mówię Ci..
Cicho. Coś słyszę.
Irytujący głos zamilkł posłusznie a Kylar wytężył elfii słuch wychwytując odgłosy walki. Wydawało mu się, że szczęk żelaza rozbrzmiewał tuż za rogiem uliczki, w której stał. Ogarnęło go złe pzeczucie mówiące, że coś  mogło stać się Shiawase. To tylko przebłysk niepokoju ale.. instynkt rzadko kiedy go oszukiwał.
Oby tym razem się mylił.
Pomyślał ponuro i rzucił się biegiem w stronę, z której dobiegał hałas szamtonaniny. Już po chwili zobaczył za rogiem uliczki Shiawase walczącą z zabójcą. Wyglądała na wyczerpaną, ostatkiem sił odparowywała celne pchnięcia przeplatane z starannie wymierzonymi cięciami śmiercionośnej stali.  Strach ścisnął mu serce dając potężną motywacje do działania. Ruszył ku mężczyżnie w biegu oceniając jego styl walki i domniemane umiejętności.
Amator.. Źle wyprowadza ciosy i wdaje się w bezpośrednią konfrontacje.
Do tego jest skupiony wyłącznie na zleceniu. Jesteśmy zaledwie kilka metrów od niego a jeszcze nas nie zauważył. Pchnij w krtań.
Nie ma mowy. Nie będę się dostosowywał pod jego mierne umiejętności.
Kylar skoczył w stronę zabójcy wyciągając ostrza z ukrytych pod płaszczem pochw.
- Shawaise! - Krzyknął chcąc zwrócić na sobie jego uwage. Jeden ze sztyletów wyprowadził do przodu blokując prawdopodobny, wychodzący atak zabójcy a drugim zamachnął się celując w brzuch mężczyzny.