Ziemia Caelum

IMIÊ/size] Michaelangelo
[size=8]NAZWISKO: de Revell
WIEK: 30 lat
RASA: CzÂłowiek
PROFESJA: PrzetwĂłrca metali [KOWAL]
DUKATY: zarobiĂŚ
UMIEJÊTNO¦CI: Medycyna [N]; Kowalstwo [N]; Walka mieczem [N]
SiÂła: 6
Inteligencja: 4
ZrêcznoœÌ: 5
Wytrzyma³oœÌ: 5
Reakcja: 5
EKWIPUNEK: Miecz (stan: dobry); Sztylet (stan: bardzo dobry)

WYGL¥D/size] Przystojny, postawny mê¿czyzna, przypalony ju¿ nieco s³oùcem. G³owa owalna z dobrze zarysowanymi koœÌmi policzkowymi i podbródkiem. Na twarzy widnieje lekki zarost. W³osy ciemne i krótkie; oczy piwne. Nos prosty. Prawie na ca³ym ciele ma ró¿ne rany, strupy, blizny i gdzieniegdzie œwie¿e oparzenia.
Michaelangelo jest przyodziany w spodnie z grubego, doœÌ twardego i odpornego na ma³e uszkodzenia materia³u, co nie oznacza, ¿e nie widniej¹ na nich drobne œlady walki. Ich kolor jest zbli¿ony do kory lipy w porze zimowej. Tê czêœÌ odzienia przytrzymuje czarny skórzany pas ze srebrn¹ klamr¹, do którego jest przypiêta pochwa, w której spoczywa jego wierny miecz, splamiony ju¿ niejednokrotnie ludzk¹ krwi¹, oraz niewielka skórzana, br¹zowa torba, w której mo¿na trzymaÌ ma³e przedmioty.
Pas ten zakrywa brÂązowa bluza, rĂłwnieÂż wykonana z grubszej tkaniny, aczkolwiek przyjemniejszej w dotyku niÂżeli jego spodnie. RĂŞkawy tej bluzy zawsze ma zakasane, przez co odsÂłaniajÂą siĂŞ jego poranione rĂŞce.
Na dÂłoniach zawsze ma czarne skĂłrzane rĂŞkawice. Nie lubiÂł ''brudziĂŚ sobie rÂąk'' podczas pracy.
Na ramionach ma usadowiony obszerny, gruby kaptur, dobrze zakrywaj¹cy twarz. Kaptur ten posiada tak¿e ma³¹ naszywkê mierz¹c¹ oko³o 15 cm. Kolorystycznie kaptur jest zbli¿ony do koloru spodni. Buty ma wykonane z wytrzyma³ej, twardej ciemnobr¹zowej skóry z ma³ym obcasem i cholewami siêgaj¹cymi do po³owy ³ydki, odwiniêtymi na górze na lew¹ stronê. Poza tym Michaelangelo nosi jeszcze jedwabn¹ granatow¹ chustê, zakrywaj¹c¹ jego twarz w potrzebie.

[size=8]CHARAKTER:  Michaelangelo jest typem sukinsyna. Nigdy nie obchodziÂły go sprawy innych. Jako lekarz miaÂł prostÂą zasadĂŞ, tak jak w kowalstwie - naprawiĂŚ miecz i znĂłw wprowadziĂŚ do obrotu - tak samo traktowaÂł pacjentĂłw - przedmiotowo. Nie umiaÂł pocieszaĂŚ, nie umiaÂł kÂłamaĂŚ jako lekarz, nie pozostawiaÂł zÂłudzeĂą. Ale, jeszcze nigdy nikt nie umarÂł u niego na stole. Nie chwaliÂł siĂŞ tym, aczkolwiek miaÂł z tego du¿¹ satysfakcjĂŞ.
ÂŚmiaĂŚ siĂŞ umiaÂł z czyjegoÂś nieszczĂŞÂścia lub gÂłupoty. Nie znaÂł nigdy uczucia miÂłoÂści czy nawet przyjaÂźni. JeÂśli jednak wysiliÂł siĂŞ na jakiÂś skromniejszy, bardziej zastanawiajÂący uÂśmiech, trzeba byÂło siĂŞ liczyĂŚ z tym,Âże gdzieÂś w tym geÂście jest zaszyfrowana zasadzka.