Ziemia Caelum

Michael zwolnił lekko aby kobieta mogła za nim nadążyć bez problemu.
- Niestety nie wiem gdzie jest karczma lecz razem na pewno ją znajdziemy.
Patrzył jak zahipnotyzowany na drogę przed nim gdy szedł przed siebie.

//Wybaczcie, że krótko lecz choroba mnie dopadła i nie mam siły.

Ostatnio edytowany przez Michael (2013-11-07 22:08:25)

Gdy Sun zarzuciła mu ręce na szyję, odepchnął ją lekko.
- Nigdy tak nie rób, nie lubię takich pieszczot.
Gdy pociągnęła go za rękę nie protestował już tak - Skoro jej się tak spieszy. - Po chwili byli już w mieście, a chłopak się rozejrzał za jakimś przechodniem.
- Przepraszam, wiem pan może gdzie znajduje się karczma?
Gdy usłyszał odpowiedź udali się bezzwłocznie w tamtym kierunku.

Michu się rozejrzał na boki. - W zasadzie jesteśmy już dość daleko. - Pomyślał.
- Dobrze idź spać ja też odpocznę.
Pomógł jej jeszcze przejść na teren, w którym było więcej roślinności czyli za drzewo pod, którym spała i sam usiadł pod drugim drzewem i złapał za rękojeść sztyletu aby być bezpiecznym. - Wypiła niewielką ilość ale tak drobnej osobie pewnie zaszkodzi to na długo. - Cóż on też liczył na chwilę odpoczynku. W drodze nie da się myśleć, a on ma do przemyślenia kilka spraw.

Ostatnio edytowany przez Michael (2013-11-07 22:09:56)

Narracja do: Kylar Stern

Determinacja wywołana byciem blisko swego celu spełniła swoją rolę. Bełt świsną w powietrzu, pędząc ku nieosłoniętej piersi śpiącej dziewczyny. Szansa na nietrafienie była zbyt mała, szansa niepowodzenia nikła. O zgrozo, marny los śpiącej niewiasty, bowiem ostry pocisk, posłany przez skrytego za listowiem drzew mężczyznę trafił ją tuż nad samą piersią, jedynie o kilka milimetrów omijając serce. Ranna dziewoja stęknęła cicho przez sen i natychmiast otworzyła oczy w ogromnym szoku. Łzy napłynęły jej do oczu, a zęby zacisnęły się, tłumiąc ból. Chciała krzyknąć, leż na chwilę straciła dech w piersiach. Materiał koszuli, którą na sobie miała natychmiast przesiąknął czerwoną cieczą. Gruby bełt tkwił w ciele rannej prawie do polowy, toteż bez pomocy cyrulika, tudzież kapłana szanse na jej przeżycie były marne. Wraz z uderzeniem pocisku w ciało kobiety, ptaki z okolicznych drzew poderwały się do lotu, jakby w obawie, że je czeka ten sam los. Mały zając rzucił się do morderczego biegu przed ukrytym drapieżcą, pozostawiając ofiarę samą sobie. Wiadomo było, że je los spoczywa teraz w rękach Kylara, a ten nie miał raczej dobrych zamiarów.

Krzyknęła widząc nad sobą kolejnego mężczyznę . Rana ją cholernie bolała. Nie była w stanie zrobić nic więcej jak wpatrywać się przerażona w plamę krwi na koszuli, która robiła się coraz większa. Drgnęła kiedy mężczyzna  wziął ją na ręce. Po chwili mimo bólu uśmiechnęła się do niego.
- Dziękuję - szepnęła, po czym oparła głowę na jego ramieniu. Nie zasypiaj Sun! , powtarzała sobie w myślach Jeśli zaśniesz to umrzesz! . Jej oczom ukazało się miasto.

W momencie gdy ostatnie promienie słońca znikały za linią horyzontalną drzew, dając całemu pozostałemu światu pozwolić się owładnąć złudnej ciemności, w powietrze wzbił się przeraźliwy krzyk i trwał przez zaledwie kilka sekund, kiedy to jego krótki żywot przeciął głuchy odgłos miecza. Nastała przeraźliwa cisza. Wszystko zamarło, aż do momentu, gdy na widoczny znak na ścieżkę wypadło kilku ludzi z pochodniami. Zaczęli pospiesznie przeszukiwać wozy zatrzymanej karawany. Pozostali przy życiu wędrowcy zaczęli drżeć o swoje życie. które właśnie znalazło się w rękach jakichś zbójców.

Poszukiwania zostały nagle przerwane, dowodzący całą akcją wnet wrzasnął z wściekłości i wybełkotał w kierunku zakładników tylko kilka słów "nic wartościowego", brzmiące w owej chwili niczym wyrok śmierci. Już bez pośpiechu podszedł do nich, uniósł nad sobą miecz i zadał każdemu z osobna cios. Kończąc swoje barbarzyńskie zagrywki, odszedł pozwalając rannym się wykrwawić. Reszta ruszyła jego śladem.
Dopiero po chwili z krzaków wyszedł, ukrywający się podczas owego napadu krasnolud - Godrimir. Nie podszedł do żadnego z konających, nawet nie obejrzał jakichkolwiek innych zniszczeń. Zachował jednak w pamięci twarz, jaka tego dokonała.